![[personal profile]](https://www.dreamwidth.org/img/silk/identity/user.png){kind=small}
Ongeveer 3 weken geleden kreeg ik een e-mail van de ETH in Zürich: of ik even langs wilde komen om mijn sollicitatie naar een PhD daar te bespreken. Zonder er gras over te laten groeien, heb ik toen de volgende dag vliegtickets gekocht om de week erna naar Zwitserland te vliegen. En, oh ja, of ik een presentatie van 45 minuten wilde geven over mijn onderzoek in Noorwegen (op speciaal verzoek van een professor!).
Uiteindelijk ging ik na mijn colleges in Utrecht in allerijl, zeer gehaast en zenuwachtig naar het mistige en koude Zürich. Na wat ronddwalen en rondvragen kwam ik uiteindelijk in mijn (ontzettend dure!) hotel aan. De volgende dag ontmoette ik mijn toekomstige dagelijks begeleider, de verantwoordelijke professoren en andere mensen in de vakgroep. Mijn presentatie ging goed en na de zenuwslopende vragenronde ging ik rond de tafel zitten met mijn toekomstige dagelijkse begeleider en professor. Ik dacht: 'Nu komt het. Dit is het sollicitatiegesprek'. Maar gek genoeg was dat niet het geval: ze wilden me heel graag hebben en begonnen over alle voordelen van de ETH. Ook gaven ze me 2 weken bedenktijd: wilde ik wel echt naar het beste geofysische instituut gaan voor mijn PhD? *lastige vraag*
De rest van mijn twee dagen in Zürich bestond vooral uit mensen ontmoeten met wie ik samen zou gaan werken, socializen en de stad een beetje verkennen. Dat betekende dus dat ik lekker uit eten ging en een drankje deed 's avonds. Wederom kwam ik tot de conclusie dat Zürich ont-zet-tend duur is! Laat dat vooral niemand weerhouden van op visite komen als ik daar eenmaal ben! Want je kunt natuurlijk raden welk antwoord ik heb gegeven na mijn 2 weken bedenktijd..
Het aardwetenschappengebouw in Zürich. De rare structuur aan de rechterkant is het supercoole aardwetenschappelijke museum (gratis!) in dit gebouw.
Een van de prachtige mineralen in het museum.
Uiteindelijk ging ik na mijn colleges in Utrecht in allerijl, zeer gehaast en zenuwachtig naar het mistige en koude Zürich. Na wat ronddwalen en rondvragen kwam ik uiteindelijk in mijn (ontzettend dure!) hotel aan. De volgende dag ontmoette ik mijn toekomstige dagelijks begeleider, de verantwoordelijke professoren en andere mensen in de vakgroep. Mijn presentatie ging goed en na de zenuwslopende vragenronde ging ik rond de tafel zitten met mijn toekomstige dagelijkse begeleider en professor. Ik dacht: 'Nu komt het. Dit is het sollicitatiegesprek'. Maar gek genoeg was dat niet het geval: ze wilden me heel graag hebben en begonnen over alle voordelen van de ETH. Ook gaven ze me 2 weken bedenktijd: wilde ik wel echt naar het beste geofysische instituut gaan voor mijn PhD? *lastige vraag*
De rest van mijn twee dagen in Zürich bestond vooral uit mensen ontmoeten met wie ik samen zou gaan werken, socializen en de stad een beetje verkennen. Dat betekende dus dat ik lekker uit eten ging en een drankje deed 's avonds. Wederom kwam ik tot de conclusie dat Zürich ont-zet-tend duur is! Laat dat vooral niemand weerhouden van op visite komen als ik daar eenmaal ben! Want je kunt natuurlijk raden welk antwoord ik heb gegeven na mijn 2 weken bedenktijd..
Het aardwetenschappengebouw in Zürich. De rare structuur aan de rechterkant is het supercoole aardwetenschappelijke museum (gratis!) in dit gebouw.
Een van de prachtige mineralen in het museum.
Tags:
